بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

در اصول کافى است امام صادق (ع) مى فرماید: دستتان را براى دعا که بلند کردید. وقتى بر مى گردانید بر صورت و سینه هایتان بکشید. چرا؟ زیرا که خدا حیاء مى کند دستى را که بسوى او دراز شده ، خالى برگداند و یا رد کند.
تو دستت را دراز مى کنى مى گوئى بده آیا او عطا نمى کند؟ مگر طلب جدى نباشد ولى اگر از روى نیاز و بیچارگى و درماندگى دستت را دراز کردى محال است دستت را نگیرند محال است دستت را خالى برگردانند. یقین بدان با دست پر برمى گردى .

تو مگو ما را بآن شه راه نیست

با کریمان کارها دشوار نیست

سلیمان با چنان حشمت نظرها بود با مورش

اگر گنهکارى رو بسوى خدا بیاورد خدا محرومش نمى کند دستى که بسوى او دراز شود خالى بر نمى گردد.