بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

این صلوات از اسرار مى باشد که اگر براى آخرت بخواند، معنویات به دست آورد و مشهور است اگر براى دنیا بخواند گنج پیدا خواهد کرد. ده مرتبه صبح ، ده مرتبه عصر، نزدیک مغرب و عشاء بخواند و براى ختم نودونه مرتبه لازم است .
اللهم صل على سیدنا و حبیبنا و شفیعنا محمد حاء الرحمه و میمى الملک و دال الداوام اسید الکامل الفاتح الخاتم کلما ذکرک و ذکره الذا کرون و کلما سهى و غفل عن ذکرک و ذکره الغافلون صلواة دائمه بدوامک باقیه ببقائک لا منتهى لها ذلک و على اله و اصحابه کذلک انک على کل شى قدیر و بالاجابة جدیر. .

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

(امیرالمؤمنین علیه السلام ) روزى به صحرا برون رفت ، خالد را دید که با لشگرى به جایى مى رفت . خالد چون امیرالمؤمنین علیه السلام را دید عمودى آهنین در دست داشت ، برآورد تا بر فرق مبارک امیر زند. شاه مردان و شیر یزدان دست دراز کرد و عمود از وى فرا گرفت و در گردنش کرد و تاب داد چون قلاده شد. خالد باز گشت و پیش ابوبکر رفت . هر چند خواستند که برون کنند نتوانستند. آهنگر را حاضر کردند گفت : تا در آتش نبرند برون نتوان کرد. و چون در آتش برند خالد هلاک شود.
پیش حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام رفتند و تضرع و زارى نمودند تا آن حضرت با دو انگشت مبارک آن را بگرفت و تاب باز داد و از گردنش ‍ برداشت .

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

هیبره بن عبدالرحمن گوید: پیش امیرالمؤمنین علیه السلام شدم در کوفه . آن حضرت به من نگریست و گفت : دلت با اهل و عیال است که در مدینه اند؟ گفتم : آرى . فرمود: چون نماز خفتن بگزاریم ، پیش من آى در بام سراى من . گفت : پیش وى رفتم . گفت : چشم بر هم نه . بر هم نهادم . گفت : بازگشاى . بگشادم . گفت : کجایى ؟ گفتم : بر بام سراى خود در مدینه . گفت : برو به نزدیک اهل و عیال خود و عهد تازه کن . برفتم و ایشان را بدیدم و برون آمدم . گفت : چشم بر هم نه . بر هم نهادم . گفت : بگشا. گشادم ، باز در کوفه بودم .
گفت : یا هبیره ! نه عامه دعوى مى کنند که زنى ساحره به یک شب از زمین عراق به زمین هند مى رود؟ گفتم : آرى . گفت : اگر وى به کفر خود بدان قادر است ، ما به ایمان خود بدان قادرتر باشیم . یا هبیره ! مى دانى که من کیستم ؟ من على بن ابى طالبم و وصى مصطفى ام . به نزدیک آصف بر خیا یک علم بود از کتاب ، وى قادر بود که تخت بلقیس را از یک ماهه راه به یک طرفه العین ⁽¹⁴⁴⁾ پیش سلیمان آرد. به نزدیک من است علم جمله کتابها. پس من قادر باشم بدانچه خواهم . گفتم : باشى یا امیرالمؤمنین !
و یا ارث التوراة و انجیل و الزبور و الفرقان و الحکم التى لا نعقل .⁽¹⁴⁵⁾

بسم الله الرحمن الرحیم

آورده اند که روزى رسول صلى الله علیه و آله و سلم و جبرئیل با یکدیگر در حدیث بودند که امیر المومنین بگذشت و سلام نکرد، جبرئیل گفت : یا رسول الله ! چیست حال امیر المومنین که بر ما بگذشت و سلام نکرد؟ رسول گفت : اى جبرئیل ! چون است که وى را امیر المومنین خواندى ؟ گفت : حق تعالى وى را بدین نام خوانده است در فلان غزا⁽⁶⁵⁾ و مرا گفت که به نزدیک رسول من برو و بگو تا امیر المومنین را فرماید تا در میان دو صف جولان کند که فرشتگان مى خواهند جولان او را ببینند.
پس دگر روز رسول گفت : یا امیر المومنین ! چگونه بود که دیروز بر من و جبرئیل بگذشتى و سلام نکردى ؟ گفت : یا رسول الله ! دحیة الکلبى ⁽⁶⁶⁾ را دیدم که با یکدیگر در حدیث بودید، نخواستم که حدیث شما بر شما بریده شود. یا رسول الله ! چگونه است که مرا امیر المومنین خواندى ؟ - و پیش از آن رسول وى را امیر المومنین نخوانده بود - گفت : جبرئیل مرا خبر داد که پادشاه عالم تو را امیر المومنین نام نهاده است .
گفت : یا رسول الله ! در حال حیات تو من امیر المومنین باشم ؟ گفت : آرى ، انت امیر من فى السماء و امیر من فى الارض و امیر من مضى و امیر من بقى الى یوم القیامة .⁽⁶⁷⁾ تو امیر اهل آسمانى و امیر اهل زمینى و امیر کسانى که بگذشته اند و امیر آنان که باقى اند تا روز قیامت .