یک روز طلبه ها جشنى گرفته بودند از آخوند کاشى هم دعوت مى کنند که در آن جشن شرکت کنند،
ایشان هم تشریف مى آورند و تا دیر وقت مشغول بودند و براى نماز شب آقا خوابشان مى برد، و براى صبح از خواب بیدار مى شوند.
دوباره ((هفده ربیع )) طلبه ها جشن مى گیرند و آخوند را دعوت مى کنند که تشریف بیاورند و این بار هم ایشان خوابشان مى برد.
شب در خواب ((حضرت رسول )) صلى اللّه علیه و آله را مى بینند و حضرت مى فرمایند:
ما دفعه قبل ((نهم ربیع )) را به خاطر شادى قلب دخترم ((زهرا سلام الله علیها)) تو را بخشیدیم که نماز شبت ترک شد ولى ((هفدهم ربیع )) چرا خوابت برده بلند شو نماز شبت را بخوان .
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
ابوبصیرگوید: در حضور امام صادق (علیه السلام ) بودم ، شنیدم فرمود:
انسان آزاده درهمه حال آزاده است ، اگر مصیبتى بر او وارد شد، بر آن صبر و استقامت مى کند، ناگواریهاى شکننده ، او را نمى شکند، هر چند اسیر و مغلوب گردد، و آسایشش به دشوارى مبدل شود، چنانکه یوسف صدیق و امین (علیه السلام ) چنین بود، حریت و آزادگى او موجب شد که اسارت و بردگى و مغلوب شدن ، به او آسیب نرساند، تاریکى و وحشت زندان و... او را از پاى در نیاورد (با کمال شهامت در برابر حوادث ، ایستادگى کرد) و در نتیجه خداوند نعمتش را بر او کامل نمود، تا آنجا که طاغوت جبار زمانش عزیز مصر را برده او کرد و آن جبار با آنهمه قدرت ، در خواست کمک و ترحم یوسف کرد، این چنین صبر و استقامت ، پیروزى و سعادت را بدنبال دارد - در پایان فرمود: فاصبروا ووطنوا انفسکم على الصبر تو جروا: پس صبر و استقامت کنید و خود را آماده براى استقامت نمائید، در نتیجه به پاداش آن خواهید رسید. (290)
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
در معانى الاخبار دارد که رسول خدا (ص) فرمود: پیش از بعثت ، گوسفندهاى عمویم ابوطالب را مى چرانیدم ، گاه مى دیدم گوسفندان بدون اینکه حادثه اى پیش آمده باشد جستن مى کردند، و قفه پیدا مى کردند. یک دفعه خوراکى را رها مى کردند.
فرمود: از جبرئیل پرسیدم سببش چیست ؟ جبرئیل (ع) گفت : هر گاه صداى ناله میّتى در عالم برزخ بلند مى شود غیر از جن و بشر همه مى شنوند این حیوانات از صداى ناله مردگان متوحّش مى شوند، خداى عالم بحکمت بالغه اش این صداى اموات را از زنده ها نهان داشت تا عیش آنها منغّص نگردد.
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
ابن عباس گفت : شنیدم که پیامبر (ص ) گفت : اى مردم ! گسترش آرزوها، مقدم بر رسیدن اجلست . و قیامت جاى عرضه کردارهاست . در آن روز، نیکوکار، به کردار خویش خرسندى ست و گنه کار ماءیوس ، به فرصت از دست داده بر کار نیک ، پشیمان .
اى مردم ! آزمندى : بینوایى ست و یاءس از دنیا: بى نیازى . و قناعت : آسایش . گوشه نشینى : عبادتست و کردار نیک : گنج . و دنیا: معدن . آن چه از آن مانده است ، همانند آنست که گذشته است . مثل آب ، نسبت به آب و همگى آن ، به نابودى و نیستى نزدیکست . پس ، اینک . که نفسى چند مانده است . آن را دریابید! و بى ریا باشید! زیرا، آنگاه که راه نفستان گیرد، پشیمانى سود ندارد.
سبب به وجود آمدن اندوه ، هجوم آوردن چیزهاى ناخوش آیندى ست که از مافوق ، بر انسان واقع مى شود. و علت پیدایش خشم ، هجوم چیزهایى ست که از مادون براى نفس به وجود مى آید. خشم ، حرکت بیرونى ست . و اندوه ، حرکت درونى . از خشم ، حمله و انتقام خیزد و از اندوه ، درد و بیمارى پنهانى . و از این روست که از اندوه ، مرگ خیزد و از خشم نخیزد.
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
ابراهیم ادهم به راهى مى رفت و شنید که مردى این بیت مى خواند:
هر گناهى از تو آمرزیده خواهد شد. مگر، روى گرداندن از من . ابراهیم بیهوش شد و افتاد.
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
در اواخر کتاب (من لا یحضره الفقه ) حسن بن محبوب ، از (هیثم بن واقد) نقل کرده است که از امام صادق (ع ) شنیدم که فرمود: آن کس را که خدا از خوارى گناه ، به شرف پرهیزگارى رساند، بى مال او را بى نیاز کرده و بى دودمان ، او را عزت بخشیده و بى همدم ، انسش داده است و آن که از خداى عزوجل بترسد، پروردگار هر چیز را از او مى ترساند و آن که از خدا نترسد خداوند، او را از هر چیز مى ترساند و آنکه به کمترین روزى از خدا خشنود باشد، پروردگار به کمترین عمل از او خشنود شود. و آن که در طلب روزى حلال شرمسارى نبرد، سبکبار شود و خانواده اش نعمت یابند و آن که بدنیا پرهیزگارى کند، خدا حکمت در دلش پایدار کند و زبانش را بدان گشاید و چشم او را بر دنیا و دردها و درمان هاى آن بگشاید. و او را به سلامت ، از دنیا به بهشت برد.
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
از امام صادق (ع ) روایت شده است که فرمود که : پیامبر (ص ) گفته است : قرآن به اندوه فرود آمد، آن را با اندوه بخوانید!
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
عابدى ، در دعاى خویش ، چنین مى گفت : خدایا! مرا به آتش انداز! که چون منى ، جراءت آن ندارد که از تو بهشت خواهد.
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
بزرگى گفته است :
به بلایى دچار نیامدم ، مگر آن که پروردگار، در آن ، مرا چهار نعمت ارزانى داشت یکى این که دینم را زیان نداشت . دیگر آن که به بزرگى آن که مى توانست باشد، نبود. سدیگر آن که مرا از خشنودى خویش بى بهره نساخت و چهارم این که از آن ، امید ثواب داشتم .
نظرات دیگران()
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
زنى ، به مردى که به او نیکویى کرده بود، گفت : خدا همه دشمنانت جز نفست را خوار کناد! و نعمت خویش را بر تو ارزانى داراد! - نه آن که به عاریه دهد. و ترا از غرور توانگرى و خوارى نیازمندى حفظ کناد! و ترا براى کارى که خلق کرده است آسوده نگاهداراد! و به آن چه بر عهده تست ، مشغول مداراد!
یهودى یى مسلمانى را دید که در ماه رمضان بریان مى خورد. و با او به خوردن نشست . مسلمان او را گفت : اى فلان ! ذبح شده مسلمانان ، یهود را نشاید. یهودى گفت : من در میان یهودیان ، همچون توام در میان مسلمانان .
نظرات دیگران()
