بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

در کتاب روضات الجنات نوشته است :
روزى آقا امام موسى بن جعفر (ع ) در بغداد از کنار منزل بُشر عبور میکرد صداى ساز و نواز و آواز داخل خانه بگوش حضرت رسید در این موقع کنیز بُشر براى ریختن خاکروبه از منزل خارج شد. آقا حضرت موسى بن جعفر (ع ) فرمود: اى کنیز صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟!
کنیز گفت : حُرّ و آزاد است . حضرت فرمود: راست میگوئى اگر بنده مى بود از مولاى خود میترسید.
کنیز وارد منزل شد. بُشر بر سر سفره شراب نشسته بود، علت تاءخیر او را پرسید؟! گفت شخصى از کنار خانه شما رد مى شد از من سؤ ال کرد صاحب این خانه عبد و بنده است یا حُرّ و آزاد.
گفتم : آقا حُرّ و آزاد است .
فرمود: آرى اگر بنده بود از آقاى خود میترسید.
این سخن حضرت چنان در قلب بُشر تاءثیر کرد که سر از پا نشناخت با پاى برهنه از منزل خارج شده خود را به آقا موسى بن جعفر (ع ) رساند و از کرده خود پشیمان شد و به دست حضرت توبه کرد و از گذشته هاى خود پوزش خواسته و با چشم گریان بازگشت . از آن روز ببعد اعمال زشت خود را ترک کرد و از جمله زهاد و عرفاء قرار گرفت و گویند چون با پاى برهنه از پى حضرت موسى بن جعفر (ع ) دوید و با این حال توبه کرد او را بُشر فانى (پابرهنه ) لقب دادند.

یا رب مرا به رحمت بى منتها ببخش

از خود عطا بیاور واز من خطا ببخش

شد ننگم از چه مایه بد نامى بشر

یا رب مرا بفخر بشر مصطفى ببخش

میخواند مصطفى بوجود على تورا

یا رب مرا بمرتبه مرتضى ببخش

زهرا حبیبه تو و بنت حبیب تو

یا رب مرا برتبه خیرالنساء ببخش

بعد از على بخلق حسن مقتدا بود

یا رب مرا بحرمت آن مقتدى ببخش

در کربلا حسین على تشنه شد شهید

یا رب مرا به تشنه لب کربلا ببخش

دارند انبیاء به برت قرب و منزلت

یا رب مرا بمنزلت انبیاء ببخش

عصیان من اگر شده سَدِّ دعاى من

یا رب مرا بحالت اهل دعا ببخش